حکم استفاده از چشم موره، خر موره و امثال آن …

به هر آنچه که به منظور دفع ضرر و تعین و تغیر سرنوشت استفاده میشوند تمیمه و به لفظ جمع آنها تمائم اطلاق میشود .
از جمله میتوان از اینها نام برد:
خر موره ، چشم موره ، صدف دریایی، پارچه استخوان ،نعل اسپ ،و غیره ….

قبل از اسلام عقیده در مورد این اشیا این بود که اینها حامی افراد و دارایی آنها در مقابل ضرر ها، و به گمان خودشان پیروز شدن در مقابل ارواح خبیثه و در امان ماندن از چشم زخم ها و نظرها و ضررهایی از این قبیل بوده اند !
با آمدن اسلام عزیز دریچه همه خرافات بسته شد ،از جمله اینکه نباید استعانت غیر از الله طلب شود، و در همه حال تنها باید به الله متعال پناه برده شود…

✒از قیس ابن سکن اسدی روایت است که گفت:
عبدالله بن مسعود رضی الله عنه بر زنی وارد شد و مهره هایی قرمز رنگ بر او دید پس با خشونت و سختگیرانه آن را کَنْد وسپس گفت : همانا آل عبدالله از شرک به دور هستندو بعد گفت چیزی که از پیامبر صلی الله علیه وسلم به یاد داریم این است که فرمودند :
همانا الرقّی و تمائم و تولة ، همه شرک هستند.
(حدیث را حاکم روایت کرده وگفته که صحیح الاسناد است و ذهبی نیز با او موافق است. آلبانی هم آن را در صحیح خود به شماره 331 ذکر کرده است )

🔰الرقی : جمع «رقیة» است و منظور در اینجا شرک است با آنچه که شرع درباره آن چیزی نیاورده مانند پناه بردن به جن و یا چیزی که معنا و مفهوم آن را نمی داند اما چیزی که در دین و شرع ذکر شده است شرک به حساب نمی آید.

🔰التمائم که قبلاً تعریف آن گفته شد.
استفاده اینها به منظور دفع نظر و دور کردن چشم زدن ها و غیر آن از (خرافات) است که شایع شده و رواج پیدا کرده اند و اینها همه به خاطر جهل به توحید است !

🔰التولة : چیزی است که بر بدن زوج و شوهر آویزان می کنند به این گمان که باعث ایجاد حب و دوستی بین زن و شوهر ( دوستی زن با شوهر وشوهر با همسرش ) می شود و این شرک است !

دقت داشته باشیم که استفاده از این وسایل به کلی تحریم‌ شده و جز گناهان کبیره محسوب میشوند :
– اگر کسی چیزی را بر بدن آویزان می کند وآن را به جای خداوند عبادت میکند ، پس این گناه کبیره و شرک اکبر است .
– ولی اگر معتقد است که این باعث سالم ماندن او از نظر و چشم زدن ها است ، پس این گناه کبیره و شرک اصغر به حساب می آید .

✒جمهور علما معتقد به تحریم کلی استفاده از تمائم و تعویذ ها که بر آنها ایات قرآنکریم نوشته شده است هستند :
“” آیات قرآنکریم دربرگه های کوچکی نوشته می شوند سپس در تکه چرمی یا پوستی پیچانده می شوند بعضی هم قرآن ها ی هستند که در حجم بسیار ریز چاپ و بر گردن آویخته می شوند بعضی از مردم هم آن ر ا بدون آویزان کردن با خود حمل می کنند و برخی هم آیات قرآنی هستند که بر تکه ای از طلا و نقره و … نوشته شده اند و غالباً در گردن جوانان و روی موترها و تصاویر مختلف آویزانند “”

استدلال آنها در این قضیه این گونه است که :
🔰 نهی عمومی وارد شده (در احادیث) که تحریم استفاده از تمام تعویذ ها را دارد و چیزی که این عمومیت را اختصاص دهد ، نیامده است و قانون اصولی می گوید :
چیزی که عام است بر همه دلالت می کند مگر آنکه دلیلی برای اختصاص دادن بیاید .
پیامبر صلی الله علیه وسلم می فرماید :
” هرکس تعویذی به خود آویزان کند به تحقیق که شرک ورزیده است”. (رواه احمد 4/156 ) (السلسلة الصحیحة ، حدیث 492)
و همچنین می فرماید: ” ان الرقی و التمائم و التولة شرک”
به راستی که رقی و تمائم و توله ، شرک هستند .
( رواه احمد . السلسلة الصحیحة حدیث 331)

دقت شود که این احادیث مطلقاً دلالت می کنند بر عموم تعویذها و چیزی که تعویذهایی از جنس آیات قرآن و غیره را اختصاص دهد نیامده است پس واجب است که آن را بر همه یی تعویذها حمل کنیم .

🔰اگر این عمل شرعی می بود پس پیامبر آن را باید برای امتش بیان می کرد!
و گذشته از آن تمام احادیث وارده در مورد دعاها و اذکار با لفظ « من قال کذا : کسی این گونه گفت » و یا « من قرا کذا : کسی اینگونه خواند» آمده اند،
ودر هیچ کتابی حدیثی را نمی بینیم که در آن وارد شده باشد « من کتب کذا : کسی اینگونه نوشت » و یا « علّق کذا : اینگونه آویزان کرد »
و ابن عربی رحمه الله گفته است؛ تعلیق و به گردن آویختن آیات قرآن از سنت نیست بلکه سنت عبارت است از ذکر آنها (به زبان ) بدون آویزان کردن آنها است !

🔰سد الذرائع ( گرفتن بهانه ها) : این عمل بزرگی در دین است . و معلوم است اگر ما درمورد جواز آویختن تعویذهای قرآنی و دعاهای نبوی ، سخن بگوییم دروازه یی شرک باز شده است و تعویذهای جایز با ممنوعه به شبه و اشتباه می افتند و تمییز آنها از هم ممکن نمی شود مگر با مشقت بزرگی!
و همچنین این تعویذها قرآن را در معرض نجاسات و مکانهایی که قران باید از آنجا دور شود ،قرار می دهند و هرکس آن را آویزان می کند حفاظت از آن بر عهد ه خود اوست بخصوص زمانی که بر گردن کودکان انداخته می شود.

🔰پاسخ به انهای که با استناد به این حدیث حکم جواز استفاده از تمیمه های قرانی را میدهند .
رسول خدا فرمودند : هر کس تمیمه ای (یعویذی) به خودش آویزان کند وکالتش به خودش سپرده خواهد شد.
(روایت از احمد. غایةالمرام حدیث 297)
وجه دلالت : این است که هرکس تعویذات شرک آمیز را بر خود و … آویزان سازد زمام امورش و وکالتش به سوی او گشته است و هرکس قرآن را آویزه ی خود سازد خداوند زمام امورش را بدست می گیرد و او را را یاری می نماید.
پاسخ آن اینکه:
– درست است فرد توکل بر خداوند کرده، اما (طلب شفاء ) برحسب و معیار و اندازه ای است که در شرع آمده و آن عبارت است از طلب شفاء از طریق تعویذی که آویزان کردن ندارد و در اصل ،
استعاذه و طلب پناه از قرآن بر می گردد به استعاذه و پناه بردن به خداوند وآن زمانی است که مسلمان قرآن را تلاوت می کند،حق آنرا به جا کند،از آن پیروی کند، و این به واسطه یی آویزان کردن کاغذ و یا جلد قرآن بدست نمایید !

– اگر هر کسی قرآن را برخود آویزان سازد ، و قرآن نیز وکالتش را قبول کند در این صورت برای همه یی ما همین کفایت می کند که قرآن و آنچه از ذکرهای شبانه روزی که وجود دارند را بر خود آویزان سازیم و در آن صورت کسی که ادعای خواندن قرآن و آن ذکرها را نماید وجود نخواهد داشت !
و در این صورت باطل شدن چیزی وجود دارد که صحیح بودن آن در سنت کاملاً ثابت شده است ( و آن چیز قرائت قرآن و عمل به آن است ) به وسیله یک چیزی که اصلاً ثابت نشده است (یعنی آویزان کردن قرآن بر خود) …

✒عزیزی
تهیه و ترتیب در مرکز تحقیقاتی و تخصصی اسلام اصیل .
نشر مطلب صدقه جاریه است …

برای دریافت مطالب بیشتر اسلامی ،از وبسایت ما دیدن نمایید؛
www.riarf.com